Zielzorg op je werk. Waarom? Hoe werkt dat? Wat heb je eraan?
Willem Arie den Hertog - 27 februari 2023
Wat is de betekenis van mijn leven? Waar leef ik voor? Hoe verhoud ik mezelf tot leven, dood, liefde en relaties? Levensbeschouwelijke vragen worden doorgaans gesteld in het privédomein. Na werktijd kun je zoeken naar levensrichting, houvast en betekenis.
Die afbakening is wonderlijk. Werk is immers vervlochten met je totale menszijn. Werken betekent interactie tussen lichaam, geest en ziel. Niet alleen je hoofd, schouders, knie en teen, maar ook je diepste verlangens en overtuigingen doen voluit mee. Ze beïnvloeden je handelen en bepalen de mate waarin je arbeidsvreugde en levenszin ervaart.
Zo bezien lijkt levensbeschouwing op de werkvloer volstrekt logisch. Toch is de praktijk anders. Vooral het doorgeslagen rendementsdenken lijkt hier debet aan. Bedrijfsartsen, fysiotherapeuten en psychologen zijn vaak gericht op 'reparatie' van lichaam en geest door therapieën en medicijnen. Het is de bedoeling om je zo snel mogelijk op de been te helpen zodat je weer aan de slag kunt.
Zielzorg werkt echter anders. Het is een traag proces van leven bevragen en richting bepalen. Het is niet probleemoplossend, maar gericht op verdieping, verrijking en verbreding van leven. Dat lijkt haaks te staan op culturen die draaien om efficiency en rendement. Maar niets is minder waar, want zielzorg genereert een eigensoortige winst. Het is een vorm van immateriële winstoptimalisatie; vermogensgroei voorbij cijfers, carrière en status. Dit is zelfverrijking op zijn best.
